donderdag 22 april 2010

Willem van der Schoot we zullen je missen

Eind vorig jaar was de laatste wedstrijd van Wim.
Jan sprak toen de volgende grafrede:


Er komt een man bij de dokter, was de aanhef van een bericht in 2006 aan de Eulenballen.
De Eulenballen zijn een groepje fietsende mannen, voort gekomen uit de delftse skivereniging, waar jij Wim ook menig zweet druppeltje achterliet.
In 1988 wilden die mannen elkaar eens uitdagen in het hooggebergte van de Belgiesche ardennen rond Sankt Vith.
Het Eulennest, zo heette de hoeve wat een aantal jaren daar hun huis zou zijn, en de Euleballen werd een geuzenaam; het begin van een mooie traditie, Ieder jaar weer een eulenballenweekend.
Wim, jij was altijd verreweg de meest enthousiate fietser van ons allemaal. Op het vlakke reed je altijd mee van voren, klimmen kon je gelukkig niet goed, waardoor ik ook eens van voren, of gewoon even gezellig naast je kon fietsen. Je werd steed sterker, want je had altijd de meeste trainingskilometers in de benen, soms duizenden kilometers meer dan een ander.
En strijdvaardig was je altijd al.
Graag daagde je ons uit om aan het eind van de dag voor een wedstijdje, wie is het eerste thuis. Je wilde winnen.
Soms met een tactisch gemenigheidje om vlak voor een overstekende tractor weg te sprinten, waar de rest dan het nakijken had.
Dat stuitte in de groep op verzet......; maar werd weer recht gezet door wat te morrelen aan je achterste verzet, waardoor de allereerste molshoop zwaarder bleek dan de hele Mont Ventoux bij elkaar.. Iedereen weer op zijn plaats gezet.

Binnen en buiten de groep was jij altijd rustig,en bescheiden, en aimabel en vooral sociaal en hulpvaardig.
Intens kon jij keer op keer weer, lekker op de achtergrond , genieten, van de creativiteit, humor en verbale gekkigheid
van diverse Euleballen op menig bonte avond.
Verpletterend verbaasd was waren wij dan ook , toen bij het 15 jarig jarig jubileem
jij zomaar ineens, wel 3 geweldige acts opvoerde. Ook daarin was jij gegroeid. ...

Er komt een man bij de dokter was de aanhef van jouw bericht aan de Eulenballen in 2006.
Daarna zou het niet meer zijn zoals het was....
Met bewondering hebben wij jouw enorme strijdlust en positivisme gevolgd. Je nam de draad weer op,
je klom weer op de fiets en begon gewoon als nog aan een bridgecusus en probeerde
zo lang mogelijk met de Eulenballen mee te doen. Dat heeft diepe indruk op ons gemaakt.

Tot het laatst toe wilde je het Eulenballen kostuum dragen. Zo kon je iedereen laten zien dat je trots was een van
de Eulenballen te zijn,
Wij zijn er trots op dat Jij een van ons Eulenballen was... en blijft
Een Eulenbal ben je voor altijd .....

groet
Aad en Ton van ons.

Geen opmerkingen: